Hoofdstad

Ik zal het maar bekennen, ik ben verliefd. Geen andere woorden kunnen beschrijven wat ik voel, wanneer ik door de grote lanen, de smalle steegjes, de pleintjes en pleinen van groot-Brussel wandel. Wanneer ik die unieke mix van talen, geuren, kleuren... hoor, ruik, zie.
Ja, verliefd is echt wel de juiste term. Want liefde is blind, zie je, en ik ben verliefd op Brussel. Ook op de lelijke dingen, de leegstaande krotten direct naast de Grote Markt,de crottes de chien die je veel te vaak onder je voetzolen vindt. De drukte van het verkeer, dat Brussel zo typisch grootstad maakt, maar tegelijkertijd de stad ongezond en onveilig maakt voor wie er achterblijft, wanneer de pendelaars weer maar eens naar hun huisje-tuintje-boompje-kindje zijn teruggekeerd, ergens in het verre Vlaanderen of Wallonië.
Ik hou van die bruisende mix, die van Brussel zeker niet de mooiste, maar wel de meest grootse stad van België. Zelfs als de politiekers en de inwoners er soms zo bekrompen is. Zelfs dan.