Goed weer

Het is nog eens goed weer, vandaag. De dagen beginnen alweer te korten, al merken we daar de eerstkomende weken nog niet veel van. Gelukkig hebben we nog een paar goede dagen als vandaag, die er ons aan herinneren dat het zomer is. 

Ik ga me nog eens vermaken op mijn favoriete manier: iets drinken op een van de mooie terasjes van onze hoofdstad. Geniet ervan, allemaal!

Het is Onze Aarde

De tentoonstelling is verlengd tot zondag, en ik ga in extremis toch nog proberen gaan.
Wat is dat toch met mij dat ik alles uitstel tot de (bijna) laatste dag? Of dat ik telaat ben, de Oceanië-tentoonstelling in het ING-cultuurcentrum heb ik ook al gemist, net zoals de wandtapijten in de Sint-Pietersabdij in Gent.
Ach, er zal wel niets aan te doen zijn, of je zou moeten beginnen plannen en zo. Nooit goed in geweest.

Energie

Lang geleden dat jullie nog eens wat van me gehoord hebben, niet waar? Ik ben dan ook niet zo'n groot schrijver, en vooral een onderwerp vinden om het over te hebben vind ik moeilijk.
Daarom ook dat ik Greenpeace dankbaar ben. Zij hebben mij een kant-en-klaar onderwerp gegeven waarmee ik kan werken.
De campagne You've Got The Power wil mensen bewust maken van het belang, de noodzaak zelfs, om onze energieleverancier onder de loep te nemen. En dat is nodig, want onze grootste leverancier, Electrabel, is niet meteen de beste leerling van de klas. Met grappige, maar toch ietwat bittere filmpjes jagen ze onze cryptomonopolist in de gordijnen. Nu maar hopen dat er werkelijk iets veranderd.

Living da vida loca

Deze blog is bijna dood. Maar nog niet helemaal. Ziehier het bewijs.

Vorst is nu reeds bijna een jaar mijn thuis. Ik ben nog niet volledig ingericht, zo moet ik echt eens voor een goede sofa zorgen, een goed bed kan ook geen kwaad, en een goede bureaustoel om op mijn laptop te werken kan ook geen kwaad. Maar de tafel staat er al.
Ik voel me goed in Brussel, maar moet toegeven niet veel gebruik te maken van de meeste culturele activiteiten, hoewel alles zo dichtbij is. Alleen Flagey heb ik al van binnenuit gezien, en dan nog met gewonnen kaartjes. KVS, Beursschouwburg, Kaaitheater, de buren van ROSAS... ken ik nog steeds niet. Maar dat komt nog wel. Ik begin mensen te leren kennen, ik heb me ingeschreven voor een avondcursus Fins (danku, BDW), ik ga al eens op café... Ik begin te merken dat het ook buiten mijn appartement gezellig is.
De grootste luxe van wonen in Brussel blijft echter de tijd. Om 6 uur beginnen is al vroeg genoeg, als je dan nog eens anderhalf uur eerder uit je bed moet om naar Brussel te reizen, is dat van het goede wat teveel.
Wat mij betreft dus: leve Brussel!

Brussel, hier aai kom

De kogel is door de kerk, ik verhuis. Vorst wordt voor minstens een paar maand mijn stek vanaf volgende maand.
Ik blaas al een hele tijd hoog van de toren, dat Brussel toch niet zo een onaangename stad kan zijn om in te leven, dat ik er graag zelf zou wonen, welnu, het gaat gebeuren. Het is niet onbelangrijk, denk ik, om te weten te komen of mijn gutt feeling wel klopt. En of Brussel me echt ligt.
Geen auto nodig (en dus ook niet dringend aan een rijbewijs moeten denken), alles dichtbij of vlot bereikbaar, én met een overvloedige keuze aan vanalles en nog wat... het zijn zo wat de redenen waarom ik naar Brussel wil verhuizen.

Coupe Mont Blanc

Vandaag (allez, gisteren) liet ik mezelf een nieuwe coiffure aanmeten. Ik zit duidelijk boven de boomgrens, de sprieteltjes die nog boven staan, geven echt geen bedekt gevoel. En mijn witte vel weerspiegelt de zon even goed als het sneeuwlaagje dat voorlopig nog (of toch niet?) bovenop de Mont Blanc ligt. 
Onderhoudsvriendelijk, maar toch niet helemaal dat. Al ga ik ook geen pruik beginnen dragen, dus zal het even wachten zijn tot alles terug is aangegroeid...
Zijn er nog mensen die kortgewiekt de zomer instappen?

Vijgen na

Pasen, dus. Enkele dagen geleden zwelgden we nog chocolade (voordien was het voor de diepgelovigen onder ons of zij die diëten wat soberder), vandaag staan de paaseieren al in de uitverkoop. Heeft er zich iemand ooit afgevraagd waarom al die commerce hangt rond religieuze feestdagen?

Op Doel bis

Het lijkt erop, dat de inwoners van Doel een Pyrrhusoverwinning hebben behaald. De eerste huizen zijn al tegen de vlakte gegaan, een hoop anderen volgen nog dit jaar. Leuk, om wakker te worden naast een lege vlakte...
Een beproefde techniek, om mensen weg te pesten. En eenmaal er bijna geen mensen meer overblijven, staan de laatsten der Mohikanen natuurlijk zeer zwak. Ik hoopte dat het voorbij zou zijn, dergelijke praktijken, na de bewuste verloedering van de Marollen voor de Noord-Zuidverbinding, de Noordwijk of het Quartier Léopold in Brussel, de oude schipperswijken aan de Schelde in Antwerpen, etc.
Vernieuwing is nodig, hoor, en de afbraak van een aantal kankers in een wijk kan een hele stad opfrissen. Maar stadskankers ontwikkelen zich vaak niet zomaar. En waar dat bewust gebeurt, om daarna tabula rasa te kunnen maken, hoort ingegrepen te worden.

Architectuur

Ik ben dit weekend naar 2 tentoonstellingen wezen kijken over Duitse moderne architectuur. In het Jubelpark liep tot vandaag de tentoonstelling over de architectuur van de beide Duitslanden, een schitterend overzicht van de architectuur van na de 2e wereldoorlog, al moest ik door het gevorderde tijdstip wel voortmaken, en heb ik niet alles even goed kunnen bekijken.
Een tweede tentoonstelling gaat over Berlijn na de Wende, in het stadhuis van Brussel. Een mooie tentoonstelling, waar we als Nederlandstaligen extra geholpen worden met een boekje met alle panelen en de Nederlandse tekst, omdat die op de panelen zelf niet staat. Die is nog niet afgelopen, en wat mij betreft een aanrader. Vlot te bereiken via het Brusselse Centraal station.
Ik wil hier dan ook een lans breken voor moderne architectuur. Zeer zeker, niet alles wat nu wordt gebouwd is even interessant, even charmant, even goed, maar hoe zouden onze steden eruit zien, als er in de middeleeuwen, of de renaissance, of de 18e eeuw, niet af en toe iets nieuws werd gebouwd? Ongetwijfeld waren de gotische kerken zeer nieuwerwets in de vroege middeleeuwen, en het stadhuis van Antwerpen zal ooit wel een baken van modernisme geweest zijn.
Er is niets mis met oude dingen mooi vinden, en die willen bewaren. Maar er moet ook ruimte zijn voor nieuwe architectuur. Ook als die soms de mist in gaat. Want alleen door toe te laten te proberen, heb je de kans nieuwe pareltjes te creëren.

Laat ze maar rollen

Ondertussen is er al 5 jaar gepasseerd, sinds we afscheid hebben genomen van onze goed oude Belgische frank. Opeens zaten we met een soort monopolygeld, dat nog knisperde als je het aanraakte, en in niets op het geld leek waar we tot dan mee betaalden, behalve dan misschien het materiaal.
Ondertussen is er al weer veel inkt gevloeid over het nu en onnut van de eenheidsmunt. De Euro zou ons leven duurder hebben gemaakt, bijvoorbeeld. Is dat zo? Of is het slechts een vermoeden van de mensen, omdat ze nu 1,80 euro betalen voor een pint, ipv 35 fr?
Een hoop mensen heeft er zich mee bezig gehouden, vooral statistici. En je weet wat ze zeggen, met statistiek kan je zowel A als B bewijzen. Toch wezen ze erop, dat de prijzen voor de meeste producten gemiddeld niet omhoog zijn gegaan, tenzij op hetzelfde ritme als de inflatie. Maar ja, wie herinnert er zich nog, dat je voor 1 fr een zo'n rekker kon kopen in het snoepwinkeltje, maar dat datzelfde decennium nog de prijs meer dan verdubbelen zou?
Kortom, de frank is dood, leve de euro.

Swingeuh

Ooit luisterde ik in het geniep naar de radio, zo tussen tussen 9 en 11 's avonds op een donderdagavond. Ik had geen idee welke zender ik te pakken had, maar de klanken die ze over de radiogolven tot bij mij zonden, klonken betoverend mooi.
Uiteindelijk kwam ik te weten dat het Radio 1 was, met het folkprogramma De Groote Boodschap. Folkmuziek in al zijn facetten, het was een wereld die voor me openging. Er was nog muziek buiten de obligate popdeuntjes en klassieke muziek, met muzikanten die op heel wat locaties hun ding kwamen doen.
Al snel hoorde ik van het folkfestival in Dranouter, waar ik nog altijd elk jaar naartoe trek. Ondanks de kritiek dat Dranouter te commercieel zou zijn, te weinig folk, ook, blijft het toch de jaarlijkse hoogmis voor al wie houdt van folkmuziek in Vlaanderen. Groepen als Triakel, Di Naye Kapelye, The Chieftains, Ranarim, Värttinä, Lucilla Galeazzi, ik heb ze daar leren kennen en appreciëren. En de omgeving van het festival is toch alleen maar een pluspunt?

Kedéng kedéng (hoe hoe)

Mijn geheim plekje is te vinden op de trein. Meerbepaald de P-trein 8001 van Brussel-Luxemburg naar Poperinge, een piekuurtrein waar je bijvoorbeeld nog een zitplaats vind, en de gemoderniseerde I10-rijtuigen zijn wat mij betreft de zaligste die de NMBS ter harer beschikking heeft. En dan naar buiten kijken, met uitzicht over het Pajottenland, het landelijke gebied ten zuiden van Gent, ach, zelfs de achterbuurten van Sint-Joost-ten-Node vind ik dan aantrekkelijk.
Niet dat de andere NMBS-treinen me niet bevallen, hoor, al ben ik geen grote fan van de 'varkensneuzen'. Het hele treintjesgebeuren trekt me aan. Maar daarover later meer.
Meestal heb ik op de trein iets bij om te lezen, een krant, of een roman. Meestal echter ligt mijn leesvoer werkeloos op mijn schoot, terwijl ik naar buiten zit te staren. Ik reis dagelijks over lijn 50a, de snelle lijn tussen Brussel en Gent, maar ook daar zie je zoveel mooie, interessante, grappige, pittoreske, poëtische... beelden, dat ik meer naar buiten zit te kijken, dan in mijn boek.
Ook als het donker is, zit ik vaak naar het raam te kijken. Al speelt hier meer, dat je zo ongegeneerd kan kijken naar wie er nog in je rijtuig zit, wie er in zijn neus zit te peuteren, een dutje probeert te doen, zit te eten, of om te gluren naar een knappe vrouw of man. Ach, het hoeven zelfs niet eens knappe mensen te zijn, de mens als dusdanig is altijd interessant.

Op Doel

Over een goede 24 u loopt normaal officieel het woonrecht af voor het polderdorp Doel. Een dorpje zoals er nog wel bestaan her en der verspreid in Vlaanderen, maar toch ook niet helemaal. Het ligt namelijk in de weg. Doel moet weg, om de haven van Antwerpen alle kansen te geven uit te breiden.
Maar is die ruimtelijke uitbreiding wel zinvol? Hoe groot is de nood voor dat nieuwe dok? En moet het per se daar? Volgens de vereniging Doel 2020 niet. Volgens hen is het dorp an sich nog perfect leefbaar, maar wordt alles wat het leven kan terugbrengen in dit dorpje stelselmatig geboycot. Is de nood voor dat nieuwe dok helemaal niet zo groot als het Havenbestuur had gehoopt, is alles veel duurder uitgevallen dan gedacht, en zou een verdere vergroting en uitbreiding van het Deurganckdok, en zeker de aanleg van het toekomstige Saeftinghedok financieel onverantwoord zijn. Situaties als het Doeldok doen vermoeden dat ze wel eens gelijk zouden kunnen hebben.
Ik hoop dus, dat de Vlaamse regering nog terugkomt op haar beslissing om koste wat kost Doel af te willen breken. Misschien komt ooit de dag dat er wel een nieuw dok moet komen, maar ik acht het momenteel nog niet bewezen dat dat nu al is. En dan is Doel gered. Althans voor even.

Een zalig Kerstmis

Nee, ik ben niet dood. En deze blog ook (nog) niet. Maar ik heb wel onderschat hoeveel werk erin kruipt om zo'n blog draaiende te houden.
We zijn nu aan de laatste 10 dagen van 2006 begonnen, en staan op minder dan 48 uur van Kerstmis. Niet dat die cijfertjes veel inhoud hebben. Maar een mens heeft duidelijk behoefte aan dergelijke symbooldagen. Om zijn goede voornemens te maken, (eindelijk nog eens) met familie en vrienden samen te zijn, gelukkig ook veel mensen die ook eens aan de ander denken. Om eens stil te staan bij de mensen en de wereld, terwijl die laatste als maar verder draait.
Ook ik heb mijn plannen klaar. Wat meer bewegen, bijvoorbeeld. Een zittend leven, al dan niet voor een computerscherm, dreigen me te veranderen in een papzak. Meer beweging is dan ook dringend nodig.
Voldoende sparen om een reserve te kunnen opbouwen als ik wil verhuizen. Ik weet nog niet half welke kosten er allemaal op mij af zullen komen, maar met wat ik nu al weet, zal dat een mooi spaarpotje mogen zijn.
Ondanks de financiële beperkingen die voorgaand voornemen me oplegt, wil ik toch iets meer aan cultuur gaan doen. Ik hou wel van een goede toneelvoorstelling, of een tentoonstellinkje hier of ginder, een concert, maar steeds weer komt er iets tussen. Ook al omdat het aanbod in Machelen en Deinze nu ook niet denderend is, maar zelfs als er iets te doen is, vergeet ik het maar al te gauw.
Maar eerst: een zalig Kerstmis, en een gelukkig Nieuwjaar.
PS: wat zijn jullie plannen/goede voornemens voor komend jaar?