Kedéng kedéng (hoe hoe)

Mijn geheim plekje is te vinden op de trein. Meerbepaald de P-trein 8001 van Brussel-Luxemburg naar Poperinge, een piekuurtrein waar je bijvoorbeeld nog een zitplaats vind, en de gemoderniseerde I10-rijtuigen zijn wat mij betreft de zaligste die de NMBS ter harer beschikking heeft. En dan naar buiten kijken, met uitzicht over het Pajottenland, het landelijke gebied ten zuiden van Gent, ach, zelfs de achterbuurten van Sint-Joost-ten-Node vind ik dan aantrekkelijk.
Niet dat de andere NMBS-treinen me niet bevallen, hoor, al ben ik geen grote fan van de 'varkensneuzen'. Het hele treintjesgebeuren trekt me aan. Maar daarover later meer.
Meestal heb ik op de trein iets bij om te lezen, een krant, of een roman. Meestal echter ligt mijn leesvoer werkeloos op mijn schoot, terwijl ik naar buiten zit te staren. Ik reis dagelijks over lijn 50a, de snelle lijn tussen Brussel en Gent, maar ook daar zie je zoveel mooie, interessante, grappige, pittoreske, poëtische... beelden, dat ik meer naar buiten zit te kijken, dan in mijn boek.
Ook als het donker is, zit ik vaak naar het raam te kijken. Al speelt hier meer, dat je zo ongegeneerd kan kijken naar wie er nog in je rijtuig zit, wie er in zijn neus zit te peuteren, een dutje probeert te doen, zit te eten, of om te gluren naar een knappe vrouw of man. Ach, het hoeven zelfs niet eens knappe mensen te zijn, de mens als dusdanig is altijd interessant.