Living da vida loca

Deze blog is bijna dood. Maar nog niet helemaal. Ziehier het bewijs.

Vorst is nu reeds bijna een jaar mijn thuis. Ik ben nog niet volledig ingericht, zo moet ik echt eens voor een goede sofa zorgen, een goed bed kan ook geen kwaad, en een goede bureaustoel om op mijn laptop te werken kan ook geen kwaad. Maar de tafel staat er al.
Ik voel me goed in Brussel, maar moet toegeven niet veel gebruik te maken van de meeste culturele activiteiten, hoewel alles zo dichtbij is. Alleen Flagey heb ik al van binnenuit gezien, en dan nog met gewonnen kaartjes. KVS, Beursschouwburg, Kaaitheater, de buren van ROSAS... ken ik nog steeds niet. Maar dat komt nog wel. Ik begin mensen te leren kennen, ik heb me ingeschreven voor een avondcursus Fins (danku, BDW), ik ga al eens op café... Ik begin te merken dat het ook buiten mijn appartement gezellig is.
De grootste luxe van wonen in Brussel blijft echter de tijd. Om 6 uur beginnen is al vroeg genoeg, als je dan nog eens anderhalf uur eerder uit je bed moet om naar Brussel te reizen, is dat van het goede wat teveel.
Wat mij betreft dus: leve Brussel!